Inclusiviteit en diversiteit zijn veelgenoemde begrippen tegenwoordig. En al voor het – terecht! – trending topic werd had ik al veel affiniteit met het onderwerp. Ik ben een vrouw. Ik werk in het bedrijfsleven. Ik kom uit een andere cultuur. Ik ben al zo vaak tegen situaties aangelopen die anders of beter kunnen. En tóch kies ik ervoor mijzelf niet te labelen en dit thema vanuit kracht te belichten. Ik ga hier niet alleen vertellen over moeilijke dingen; ik wil het positief aanvliegen. 

Laatst bezichtigde ik een woning met een vriend. De makelaar nam aan dat we een setje waren en richtte zich verbaal en non-verbaal alleen nog maar tot hem. De man. Mijn vriend moest op een gegeven moment actief ingrijpen en zeggen dat ík alléén geïnteresseerd ben in de woning. Dit is een klassiek voorbeeld van bias. Daar kan ik gefrustreerd om raken, maar ik kies ervoor bij mijzelf te beginnen.

Iedereen heeft namelijk vooroordelen, ook ik. We bekijken anderen vanuit een eigen referentiekader en dat wordt gekleurd door je sociaal-maatschappelijke achtergrond, je gender, je opvoeding of je culturele overtuigingen. Voor mij is het een grote uitdaging om bias en stereotypering te erkennen: ook ik doe de hele dag aannames. Ook ik plaats mensen in hokjes. Je hersens filteren informatie voor je om alle prikkels en informatie behapbaar te maken. Dat hoeft niet slecht te zijn, als we het ons maar bewust zijn. Ik probeer mijzelf continu een spiegel voor te houden en kritisch te zijn op mijzelf. 

Zo praat ik ook met mijn kinderen, die nu 5 en 9 zijn. Dat gaat vaak terloops, aan de hand van een situatie die ze op school of de opvang hebben meegemaakt: je mag Truusje aardiger vinden, maar groepsvorming mag er niet toe leiden dat Marietje wordt buitengesloten. 

Ik zie bewustzijn als stap 1. Stap 2 is vervolgens handelen. Een voorbeeld waar ik heel blij van werd kwam van Gravinfluencer Eloïse. In een, zonder haar medeweten, geënsceneerde situatie op een terras deed een vriendengroep de hele tijd racistische uitspraken. Ze stapte er in no time op af en sprak die mensen aan. Dat is geweldig om te zien; ze doet niet alleen iets goeds, maar haar bekendheid kan een voorbeeld zijn voor anderen. Ook ik probeer hier een voorbeeld aan te nemen en hoop dat mijn kinderen dat ook durven; eigenzinnig en dwars gaan staan op de heersende moraal, niet zwichten voor groepsdruk.  

We zetten elke keer weer stappen voorwaarts: mijn kinderen zien dat hun moeder full time werkt, een eigen inkomen heeft, kan gaan en staan waar ze wil. Dat was een aantal generaties voor mijniet vanzelfsprekend. Er heerste toen ook een andere kijk op rolpatronen.

We moeten opletten dat we diversiteit niet beperken tot wat het oog ons verteld. Een Hindoestaanse vriendin van dezelfde leeftijd kan totáál anders zijn dan ik. Ook bijvoorbeeld opleidingsniveau, sociaaleconomische achtergrond of communicatiestijl telt. En – unpopular opinion – we moeten niet doorslaan en een bepaalde groep van de weeromstuit buitensluiten. De witte, vaak succesvolle, man van middelbare leeftijd lijkt soms weinig goeds te kunnen doen en schijnt in het tijdperk van ‘wokisme’ verheven te zijn tot ideale zondebok. 

Vooroordelen kunnen bovendien leiden tot een selffulfilling prophecy. Een voorbeeld: een vooroordeel over 50-plussers kan zijn dat ze niet meer willen leren. Dat vooroordeel wordt bevestigd door jouw eigen gedrag: als je oudere werknemers passeert, voelen ze zich niet meer uitgedaagt en kan een passieve houding ontstaan. En dan zeg jij: ‘zie je wel?’. Een neveneffect kan zijn: ik nodig ze niet meer uit. Resultaat: deze groep haakt af en ik zie dat vooroordeel bevestigd. Daarom geloof ik ook niet dat een nieuwe collega per se “in het team moet passen”, in de zin dat we niet allemaal dezelfde hobby’s en voorkeuren hoeven te hebben. Mensen hoeven niet te “passen”; verschil ís geen negatief woord. We worden rijker van al onze verschillen. 

Ik heb ontzettend mazzel dat ik in een omgeving werk waarin heel erg wordt nagedacht over inclusie en gelijke kansen. Ik heb mij hier ook nog nooit ‘anders’ gevoeld vanwege mijn religie of cultuur. Inclusie, diversiteit en sociale veiligheid staan in mijn hele omgeving hoog op de agenda.   

----

Inclusiveness and diversity are frequently used terms these days. And even before it, rightly so, became a trending topic, I had a strong affinity with the subject. I am a woman. I work in industry. I come from a different culture. I have often faced situations that could have been different or better. And still, I have chosen not to label myself and to throw light on this subject from a position of strength. I will not only talk about difficult things here. I want to approach it positively. 

I recently viewed a house with a male friend. The estate agent assumed that we were a couple and directed his communications, verbally and non-verbally, only to my friend. The man. At a certain point my friend intervened and said that I was the only one interested in the house. This was a classic case of bias. I could let myself be frustrated by it, but I choose to start by looking at myself.

Everyone has biases, including myself. We look at others from our own perspective and this is colored by our social background, gender, upbringing and cultural beliefs. It is a major challenge to recognise bias and stereotyping and this goes for me too. I make assumptions too every day. I too put people in boxes. Your brain filters information so that you can deal with all the stimuli and information. This is not necessarily a bad thing, as long as we are aware of it. I always try to hold up a mirror to myself and look at myself critically. 

This is how I also talk to my children who are now five and nine years old. This is often in passing, as a response to a situation that they experienced at school or at daycare. I will say something like you may like Truusje better, but forming cliques must not lead to Marietje being excluded. 

I see awareness as the first step. Step two is then taking action. One example that made me very happy was from a Dutch influencer called Gravinfluencer Eloïse (video is in Dutch). In a scene staged without her knowledge, a group of friends sitting on a terrace kept making racist remarks. It did not take long before she – Eloïse – approached them and spoke to them about their behaviour. It is wonderful to see. Not only does she do good, but because she is well known, she can be an example to others. I try to be an example too and hope that my children dare be one too – to be themselves, object to the dominant morals and not give in to group pressure.  

We continuously move forward, step by step. My children see that their mother works full time, earns her own income, and goes wherever she pleases. This could not be said about some of the generations before me. At the time there were different views on roles.

We must be watchful that diversity does not limit us to what we see with our eyes. A friend of my age with Indian roots can be completely different to me. Things like education level, socio-economic background or style of communication count too. And, though an unpopular opinion, we also should not go overboard and exclude certain groups from other groups rising. It sometimes seems as though white, successful, middle-aged men can do little good and, in this era of ‘wokeism’, are relegated to be the perfect scapegoats. 

Biases could also be self-fulfilling prophecies. In one example, some people assume that people aged over 50 years do not want to learn new things anymore. You may even confirm this prejudice by ignoring older employees. They then do not feel challenged anymore and may adopt a passive attitude. You then feel vindicated and say ‘I told you so’. A further side-effect is that you stop inviting them to do things. The result is that the group turns away and you believe your prejudice is confirmed. This is why I do not believe that a new colleague has to ‘fit in’. We do not all have the same hobbies, interests and preferences. People do not need to ‘fit in’. Difference is not a negative thing. Our differences make us richer. 

I am very lucky that I work in an environment where a lot of thought is given to inclusion and equal opportunities. I have never felt ‘different’ here because of my religion or culture. Inclusion, diversity and social safety are high on the agenda throughout my environment.