Als ik vertel dat ik lid ben van de Mormoonse kerk (voluit “De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen”) hebben mensen daar vaak heel sterke ideeën over. Over polygame huwelijken met meerdere vrouwen of zieltjes winnen. Dat klopt niet. Maar ik wil wél een boodschap delen. Uiteindelijk komt het er voor mij op neer dat mijn keuze voor mijn geloof maakt dat ik een goed mens wil zijn: goed voor mijzelf en goed voor anderen. 

Er zijn natuurlijk wel leefregels, net als in de meeste geloven. Zo onthoud ik mij van koffie, thee, tabak, alcohol en andere stimulerende middelen. Wij geloven dat het lichaam een tempel is. En zoals je tempels schoon wilt houden, wil je dat met je lichaam ook. En als je je lichaam blootstelt aan schadelijke, stimulerende of verslavende middelen, dan heeft dat ook een negatief effect op je mentale gezondheid. 

Ik vind het leuk om vragen te beantwoorden. Collega’s zien op zich niets aan mij, maar dat ik bijvoorbeeld geen koffie of thee (of alcohol) drink is natuurlijk opvallend. Mijn deelname aan het I&D Café van AstraZeneca was wat dat betreft een goed startpunt: het resulteerde in veel vragen en leuke gesprekken. Niet iedereen is even nieuwsgierig, maar sommigen vragen echt door. Openheid helpt, het zorgt voor meer begrip en het geeft mij de kans mezelf te laten zien. Inclusie in ons bedrijf betekent dat je altijd meer bent dan alleen een werknemer. Ik heb net een nieuwe baan, en het feit dat mensen ook nu weer dóórvragen vind ik een graadmeter voor onze open bedrijfscultuur. 

Ik begin zelf niet zo snel over religie, daarom ervaar ik het ook niet als een doorlopende ‘coming out’. Als ik in mijn nieuwe team bijvoorbeeld vertel dat ik Londen goed ken omdat ik er een paar jaar gewoond heb, dan komt het gesprek al gauw uit op mijn achtergrond en levensbeschouwing. 

In de jaren dat ik in Engeland woonde diende ik als missionaris. Ik werkte bijvoorbeeld in vrijwilligerscentra, voor Oxfam Novib en voor de British Heart Foundation, op schoolpleinen voor kinderen in achterstandswijken. Het startpunt daarin is ook om dienstbaar te zijn. 

Ik zoek die maatschappelijke functie ook in mijn werk en ik werk graag voor bedrijven met een sterke missie. Bij AstraZeneca maken we medicijnen die de levens van miljoenen mensen overal ter wereld raken. Eerder, als consultant, heb ik geprobeerd bedrijven verder te helpen. Een goede consultant is dienstbaar, luistert en komt met een antwoord. Ik ben een verbinder en zoek contact. Ik vind het leuker om samen tot een oplossing te komen. Zo belijd ik mijn geloof ook. Dat is niet altijd makkelijk en er is wel eens misbruik gemaakt van het feit dat ik toch wel ja zeg, maar deze manier van werken geeft mij de meeste voldoening. Mijn religieuze achtergrond ligt zeker ten grondslag aan die levenshouding.  

Ik ben opgegroeid in het geloof en hoewel we dezelfde passie voor volleybal delen, is mijn vrouw ook onderdeel van de kerk. Inmiddels hebben we drie kinderen en ook zij mogen uiteindelijk hun keuze maken. 

Want dat is wat mijn label anders maakt dan dat van anderen: ik heb een keuze gemaakt dit geloof te belijden. Ik hoef niemand te overtuigen. Stereotyperingen doen daarom ook niet zoveel pijn.  Ik hoor wel eens wat of ik merk dat dingen verkeerd geïnterpreteerd worden, maar ik maak altijd een actieve keuze om het te weerleggen of te laten. 

Als kerk spreken we wel eens mensen op straat aan – dat heb ik zelf ook gedaan – maar de basis is om een dialoog aan te gaan. Zo was de hitmusical Book of Mormon – dat op humoristische wijze barst van de vooroordelen – een goede aanleiding om met bezoekers te praten over het echte verhaal. We zijn een kleine gemeenschap, met ongeveer 9.000 actieve gelovigen. Het is moeilijk om deze stereotypen of die uit Amerikaanse tv-series te weerleggen. Dus het gebeurt nog steeds wel eens dat mensen zeggen: “Mormoons? Maar je bent zo normaal!”

Ik geloof sterk dat we allemaal proberen een goed mens te zijn, en dat we ons leven lang groeien. We mogen fouten maken. Natuurlijk botst de kerk wel eens met (mijn) meer liberale, moderne waarden, maar er is gelukkig veel discussie en ik ben vrij mijn eigen pad te kiezen. Voor mij staat levensgeluk voorop en ik draag er graag aan bij dat de kerk voor iedereen is.

----

If I say that I am a member of the Mormon Church (the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints in full), people often respond with strong opinions. They think about polygamous marriages with several wives, or converting souls. But these are not true. I do want to share one message and that is that in the end, what my choice of belief boils down to is that I want to be a good person. Good for myself and good for others. 

Just as there are in most religions, there are rules to live by though. So I do not drink coffee, tea or alcohol, smoke or use other stimulants. We believe that the body is a temple. And just as you try to keep a temple clean, so you try to keep your body clean. If you expose your body to a dangerous or addictive stimulant or substance, it will also have a negative effect on your mental health. 

I like answering questions. The only thing colleagues may notice about me is that I do not drink coffee, tea or alcohol. Taking part in AstraZeneca’s I&D Café was a good starting point as it led to a lot of questions and enjoyable conversations. Not everyone is that curious, but some people really ask a lot of questions. Openness helps. It creates greater understanding and gives me the opportunity to be open and clear. In our company, inclusion means that you are always more than just an employee. I just got a new job and the fact that people ask a lot of questions is, to me, a measure of our open corporate culture. 

I do not start talking about religion quickly, so I do not really experience it as an ongoing ‘coming out’. If I mention to my new team that I know London well because I lived there for a couple of years, the conversation soon turns to my background and worldview. 

I served as a missionary while I was in England. I worked in various voluntary organisations like Oxfam Novib and the British Heart Foundation, and at schoolyards for children in disadvantaged neighbourhoods. The starting point was always to serve. 

I look for that societal element in my work too, and I enjoy working for companies that have a strong mission. At AstraZeneca we produce medicines that affect the lives of millions of people around the world. Previously as a consultant, I worked with companies to help them grow. Good consultants are service oriented, listen and come up with answers. I make connections and look for contact. It is much better to find solutions together. This is how I live out my beliefs. It is not always easy and the fact that I usually say yes can be subject to misuse, but I get most satisfaction from working like this. My religious background is definitely the foundation of my view on life. 

I grew up in this belief and, while we share the same passion for volleyball, my wife is also a member of the Church. We have three children and they too will eventually make their own choices. 

That I myself chose to practise this belief is what makes my label different from others is. I do not need to convince anyone. So stereotyping does not hurt that much. I do sometimes hear or see that things are wrongly interpreted, but then I always opt to either set it right it or ignore it. 

As part of the Church, we sometimes talk to people on the street – I have done so as well – but the idea is to enter into a dialogue with them. The hit musical, ‘Book of Mormon’ – that was full of amusing prejudices – is a good way to start talking to visitors about the real story. We are a small community of about 9,000 active believers so it is hard to counter stereotypes in general or those from the American TV series. People still sometimes say “Mormon? But you seem so normal!”

I strongly believe that we all try to be good human beings, and that we grow throughout our lives. We all make mistakes. And, of course, my more liberal, modern values sometimes clash with the Church, but luckily there is a lot of discussion and I am free to choose my own path. Happiness in life is my priority, and I would just like to say that the Church is for everyone.